yazı yazma serüveni

önce bugün ne yazmalıyım dedim kendime..sonra bir yolculuğa çıktım..mola verdim soluklanmak için..bazen gülümsedim..kahkaha attım..bazen hala daha aklımın ermediği eremeyeceği durumlara yine şaşkın şaşkın bakındım..yine tekrar olsa keşke dediklerim oldu..özlemlerim depreşti..

derken hadise'nin şarkısı çalmaya başladı;süperman..severim yenilmedim ayaktayım güçlü kadın hareketlerini içinde de hani az bir kırgınlık kokar.hadisenin de ilk defa bir şarkısını sevdim..

**

kötüsün kötü!!

başkalarının acısından mutlu olanları düşündüm sonra.."kim bilir ne yaptı da başına bu geldi." söylemlerinden tutunda "alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste." sözlerine değin bir sürü kalıplaşmış,hoşuma gitmedi de gitti işte laflarının gaddarlığını düşündüm sinirlerim hoplayınca anında uzaklaştım ordan..

**

kendine yapılmasını istemediğin şeyleri bir başkasına yapmamak lazım derken ne kadar çok aynılaşanları düşündüm.kendini yaratıcı zannedip asıp kesenleri düşündüm..kendini melek zannedenleri..yaptıklarını görmeyenleri..hep suçlayıp suçu hiç kendinde bulmayanları.

**

yalın'ın "ki sen" çalmaya başladı..
hayıflananları,kaybedenleri,acı içindekileri,mutsuzları düşündüm..dertlerini anlattıklarında onlara akıl verenleri düşündüm.dinlemek yerine yanındayım demek yerine,o derdi birlikte göğüslemek yerine bolca konuşanları düşündüm..asıl onlara üzüldüm sonra..

**

camın kenarına oturmuş dışardaki hayata bakıp iç çekenleri düşündüm..hep birilerini bekleyenleri ve gelmediklerinde içi sızlayanları düşündüm..elinde iki ağır poşetle gecenin bir yarısı evine dönen yaşlı amcayı düşündüm dağıldım..tek başına o saatte herkesin ailesiyle dolaştığı o günde o çocuğun tek başına elinde dondurmayla bankta oturuşunu düşündüm kahroldum..

**

akşam olup perdeleri kapatırken omuzlarımda bir ağırlık..

herkes ne kadarda kendini anlatma derdinde..anlaşılmadığını düşünen o kadar çok insan..dürüstlük abidesi bir toplum ama hep ballı kaymaklı ilişkiler..zıtlıklarla dolu ilişkiler..beğenilme ve sevilme duygularıyla örselenmişler..
düşündükçe gönlümde de bir ağırlık..

cam açık.ılık bir yaz akşamı çay fincanım kitaplarım..kendimi dünyayı kurtaracak kadar güçlü hissedip nerden başlamalıyım telaşı içinde..ihmal ettiğim çok insan varmış gibi bir sorumluluk duygusu..karışık bir trafikte ilerlerken varacağım yere ulaşmak için fazlaca sabırsız..sanki dünyanın tüm yükü üzerimdeymiş gibi yorgun..

**

yazmak böyle birşey işte benim için ordan oraya uçarak tüm hayatın özetini çıkarmak ve kelimelerle dans etmek gibi..