dönüşler..

eve dönüşler insanda bir hafiflik hissi yaratır..tüm yorgunluklar yol boyunca atıla atıla gelinmiştir eve..bir huzur ki sorma gitsin.kapıdan girdiğinde kocaman bir sevgi karşılar seni..özlem karşılar,mutluluk karşılar,gözyaşları karşılar,gülen gözler karşılar ve mis gibi yemek kokuları karşılar..
tüm gün mutfakta zamanını geçiren anne döktürmüştür yine en lezzetli en sevdiğin yemekleri..şölen sofraları kurulmuştur senin için..ve her saat başı yolculuğunun nasıl geçtiğine dair telefonlara cevap verirsin yol boyu..memleketine ayak bastığında özlediğini farkedersin için için..kapı açıldığında seni karşılayacak o tabloyu bilirsinde her seferinde daha da çok heyecanlanırsın..baban o sonsuz şefkatiyle açarken sana kollarını yuvanda olmanın huzuru dolar içine..
odana ilk girişin kendini yatağına atışınla annenin mis gibi tertemiz çarşaflarında uykuya dalışların hiç bitmesin istersin.bavulunu hemen yerleştirmek ve gideceğin hissini biran önce def etmek istersin..
öğrencilik böyle birşeydir..gitmeden kendi özgürlüğün elinden alınacak diye korkarsın gidince de o mutlu yuvadan ayrılacak olma hissinden..
daha yaz bitmedi daha okulların açılmasına var..ama en güzeli bu mübarek ayda,evinde,ailecek yapılan iftarlar ve sahurlar olsa gerek.
dün arkadaşımlarımdan biri "ramazanda tatilde misin neden yazmıyorsun?" dedi.."demleniyorum" dedim..şuan şu vakitte mahalleden geçen davulcunun sesiyle on bir ayın sultanıyla ilgili bir yazı yazmadan olmaz dedim..
ramazanlar küçüklüğümde hep kışa denk gelirdi..öğrenciydik uyurduk haliyle sahura kadar mahmur gözlerle masaya sahur yapmak için otururkenki halimi düşündüm bir an.."bizim zamanımızda yazın sıcağında oruç tutardık."diye anlatan büyüklerimi anımsadım.ilerde böyle cümleleri kuracağımı düşündüm gülümsedim.sıcak sıcak eve gelen pideler,masa başında ailecek oturup ezanın okunmasını beklediğimiz vakitler,televizyonda hangi şehirde iftar olduğunu merakla takip etmelerimiz,eğer uzakta sevdiklerimiz varsa "iftarlarını yaptılar şimdi" diye onlarıda anarak açtığımız oruçlarımız..iftara davet ettiğimiz ahbaplarımız ve bizi davet edenler evlerine..
akşam olup evlerin yanan ışıklarına bakıp kimbilir o evlerde hangi hayatlar yaşanıyor diye ömrünüzde bir kere düşündüyseniz ramazanda herkes aynı saatte aynı hayatları yaşıyor..aynı saatte yemekler yeniyor ve sahur vaktinde ışığı yanan mutfakta evin hanımı aynı telaşı yaşıyor..
dönüşlere gelince..
bazen içini burkar bazen büyük lezzetler bırakır..ama dönüştür en nihayetinde..dönünce açılacak kapılarımız,açılan o kapılarda kucaklayacak sevdiklerimiz hep varolsun umarım..çünkü dönüşleri dönüş yapan bir yerlerde bekleyeninizin olmasıdır.
hayırlı ramazanlar..