kahkahalarımız

yıllar önce canım diyebileceğim arkadaşlarımdan biri öyle de kötü günler geçiriyordu ki hiçbirimiz hiçbirşey yapamıyorduk..gözümüzün önünde eriyip gidiyordu ama çaresi yoktu.sanki hepsi bir olup dertler gönlüne oturup kalmıştı da bir daha ordan gitmeyecek gibiydiler.

şimdi herşey ne kadar da karışık..ne kadar da bilinmez..bir girdap..sanki hiç çıkılmaz ordan..kabusa dönüşür hayat.hayat hiç olmadığı kadar acımasız..omuzlarında bir yorgunluk..canın burnunda uykusuz geçen kaç gün..uyusan bu uyku değil..

gittiler..yani o dertlerde diğerleri gibi kanıksandılar zamanla..

şimdi bambaşka bir hayatın kapılarını inatla açarken onun yüzündeki o gülümsemeye hayranım.hiç birşey olmamış gibi attığı kahkahalarına hayranım..her seferinde telefonun diğer ucundaki sevimli sıcak sesine hayranım..

sanki hiçbirşey olmamış gibi devam ederken hayatına,tüm gücünü kahkahalarından aldığını biliyorum...

gece yatağına usulca uzandığında üstüne çöken o ağırlıkla mücadele etmek için kaç gece uyumadan sabah ettiğini biliyorum...

acımızı unutmak için..daha güçlü görünmek için..insanların başımıza üşüşmesini engellemek için..hayata bir şekilde devam etmek için yapmıyor muyuz zaman zaman böyle şeyler?

kaç yerimizden kaç kere vurulduk..vurulduğumuz yerlerimizi kaç kere yapıştırdık..bazen yine vurdular,yapışan yerden sızdı aktı gitti tüm acılar..bazen paramparça ettiler de biri geldi de onarmaya çalıştı bazen kimse yoktu birleştiricez diye tüm parçaları bazılarını kaybetmedik mi..

kaybedince o parçaları..o parçaların yokluğu bazen bizi vurdum duymaz bazen bencil bazen sinirli bazen yalnız yapmadı mı..

sorumlu kimdi?

belki hiçkimse belki herkes..

ama her seferinde içimizdeki iyi insana sarılmadık mı?elimizde o vardı son koz onu oynadık..

iyi ki de oynadık..ne kadar çok yağmurlar yağdı camın üzerine..fırtınalar çıktı da bozbulanık yaptı camı..soğuktan buzlaştıda cam sıcağı görünce çatladı..en nihayetinde bir bez alıp silmekti asıl olan camı.o zaman önümüzdeydi hasretle görmek için beklediğimiz yer..

ve gördük sonunda da içimizdeymiş tüm güç onu bildik..

o zaman attık işte tüm kahkahalarımızı inadına yaşamak diye tüm gücümüzle..bu sefer kahkahalarımız zaferimiz oldu..kahkahalarımız biz olduk..