sadece

insan olmak sadece insan olmak zor mudur o kadar.olmasa gerek yani olmamalıydı.daha dünyaya gelmeden o bebecik önünden arkasından vatana millete hayırlı bir evlat olsun denmezmiydi?dürüst olsun..vicdanlı olsun..çalışkan başarılı olsun..iyi bir insan olsun..tüm bunlar olsun diye çeşit çeşit kitaplar okunurdu ezberlenirdi altları çizilirdi herbir cümlenin.sonra dost meclislerinde konuşulan olaylardan ders çıkarılır asla yapılmayacaklar listelenirdi.ve elbette bizi yetiştiren ebeveynlerin yaptığı ama yanlış bulduğumuz hareketleri asla yapılmayacaktı..
hep ideallerimiz vardı ve gerçekleştirmek için bolca zamanımız..o kadar hızlı akıp geçti ki yıllar..el bebek gül bebek yetiştirdiklerimizi daha doyamadıklarımızı bazen düğünde halay çekerken mutluluktan (mış) havaya açılan kurşunlara kurban verdik bazen katillere bazen insafsızlara kurban verdik..
bazen yaşadığı hayat o kadar da ağır ve zalim geldi ki kendi canına kıymakta buldu kurtuluşu..bazen de dost kurbanı oldu inandı ve günden güne kendini eritip tüketirken hiçbirşey yapamadık..
ünlüsü popüler kültürün kurbanı oldu daha nice şarkılar söyleyecekken nice dizilerde oynayacakken birçok hayalinin kılıfını bulmuş ve o yolda ilerleyecekken göçüp gitti..sadece vatandaş olanı ise asker dönüşünde evlenecekken,gün sayarken,2 aylık bebeği burnunda tüterken şehit düştü,,o gün metroda olduğu için bombanın patlamasıyla hayatını kaybedeni,kapkaççılar yüzünden sürüklenip hayatını kaybedeni,işsizliğe evini geçindiremediği için cinnet geçirip intihar edeni,hız yapıp alkol alıp araba kullanıp bir cana ve kendi canına kıyanı..hepsi bizim evledımızdı el bebek gül bebek büyüttüğümüz daha kıyamadığımız..
sadece..
vatana millete hayırlı evlatlar olsun istemiştik..dürüst olsun..vicdanlı olsun..çalışkan başarılı olsun..vatan sağolsun dedik sonra.
bilseydik çokta yüklenmezdik çokta birşey beklemezdik..daha çok sarılırdık..kırılmazdık mesela.küsmezdik öyle.daha çok arar daha çok giderdik..hep böyle olmadı mı zaten..ne zaman birileri hayatımızdan kayıp gitse birlikte geçirmediğimiz zamanlara üzülmedik mi..
babanemi düşündüm bugün çokça..bana hatıra bıraktıklarına baktım durdum günboyu..eldivenim vardı birtane onun elinin değdiği benin için yaptığı..teki kayıp teki hala bende..ben bebekken kilometrelerce yol gelip yanıma gelmiş bakmış bana..hastalandığında yatağında yatarken en çok beni görmek isterdi..yemeğini yedirdiğim zamanları hatırlıyorum..konuştuğumuz zamanları bana seslenişini..özlediğimi hissettim bugün çokça onu ve artık yanımda olmayanları..